CLARENCE PAGE: Narito kung bakit ko ipinagdiriwang ang mga ipinagbabawal na libro

Binabati kita sa mga kilalang may-akda ng mga ipinagbabawal na aklat ngayong taon.



Ayon sa American Library Association, na ang Office for Intellectual Freedom ay sumusubaybay sa mga naturang bagay, ang mga paaralan at pampublikong aklatan ay patungo sa isa pang record-breaking na taon ng mga pagtatangka na ipagbawal o kung hindi man ay hamunin ang mga libro.



Bilang isang kapwa scrivener, binabati ko ang mga may-akda bilang aking paraan ng pagpapahayag ng pakikiramay at paghanga. Oo naman, walang gustong sumama sa listahan ng mga masasamang loob ng ibang tao, ngunit magsaya ka, mga tao. Ang ilan sa mga pinakamagagandang aklat na nabasa ko — o inilagay sa aking listahan ng babasahin — ay pinagbawalan ng isang tao.



Marami kang masasabi tungkol sa mga pagbabago sa mga kultural na hangin sa pamamagitan ng kung ano ang dapat nating hindi aprubahan ng mga matatanda para sa ating mga anak.

Noong 2001, kasama sa Top 10 ng ALA ang mga titulo gaya ng 'Harry Potter' ni J.K. Rowling bahagyang dahil inakala ng ilang relihiyosong tao na nagtuturo ito ng pangkukulam, 'Of Mice and Men' ni John Steinbeck (“racism, violence, offensive language”), “I Know Why the Caged Bird Sings” ni Maya Angelou (“offensive language, sexually tahasan”) at “Catcher in the Rye,” ni J.D. Salinger (“wika”).



Pagsapit ng 2021, ipinakita sa listahan ang pagtaas ng mga tema ng LGBTQ na may mga aklat gaya ng “Gender Queer: A Memoir” ni Maia Kobabe, “Lawn Boy” ni Jonathan Evison at “All Boys Aren't Blue” ni George M. Johnson, na nangunguna sa listahan.

Dalawang bingaw ang isa sa mga paborito ko, 'The Hate U Give' ni Angie Thomas, na paulit-ulit na pinagbawalan at hinamon dahil sa 'isang anti-police message' at 'indoctrination of a social agenda.' Marahil ay medyo masyadong totoo para sa ilang tao ang paglalarawan nito sa kung ano ang naisip ko bilang totoong buhay para sa napakaraming kapus-palad na mga tinedyer na Black.

Ang gayong taos-pusong pagnanais na sabihin sa iba pa sa amin - o, mas tiyak, sa aming mga anak - kung ano ang dapat nilang basahin ay isang medyo pamilyar na damdamin sa mga araw na ito sa mga krusada laban sa 'kritikal na teorya ng lahi.'



Ang pambansang moral na takot sa CRT ay nagdulot sa akin na sumuko sa pangangatwiran na ang tunay na CRT, isang legal at akademikong argumento sa antas ng kolehiyo tungkol sa epekto ng makasaysayan at sistematikong kapootang panlahi, ay hindi man lang itinuturo sa mga pampublikong paaralan. Mula nang matalo ni Republican Glenn Youngkin ang mga inaasahan sa pamamagitan ng pagkapanalo sa lahi ng gubernatorial ng Virginia bilang isang anti-CRT crusader, inilapat ng mga konserbatibo sa buong bansa ang label sa anumang pag-uusap o pag-aaral tungkol sa pagkakaiba-iba na hindi nila gusto.

Ang pambansang kilusang iyon para i-scrub ang 'indoctrination' mula sa mga pampublikong paaralan ay may kinalaman sa balitang mahigit 70 porsiyento ng iniulat ng ALA na 681 ang sumusubok na paghigpitan ang mga mapagkukunan ng library na naka-target ng maraming pamagat. Noong nakaraan, karamihan sa mga hamon sa mga mapagkukunan ng library ay naghahangad lamang na alisin o paghigpitan ang isang libro.

'Ang walang uliran na bilang ng mga hamon na nakikita natin sa taong ito ay sumasalamin sa magkakaugnay, pambansang pagsisikap na patahimikin ang mga marginalized o hindi gaanong kinatawan sa kasaysayan,' sabi ni ALA President Lessa Kanani opua Pelayo-Lozada sa isang pahayag, 'at ipagkait tayong lahat — mga kabataan , sa partikular — ng pagkakataong tuklasin ang isang mundo na lampas sa limitasyon ng personal na karanasan.”

Ang ilang mga bagay ay hindi nagbabago, ang mga pangalan at may-akda lamang ang nagbabago. Hindi ako nagulat na makita ang isa pa sa aking mga paboritong perennially banned na libro, ang 'The Adventures of Huckleberry Finn' ni Mark Twain na nawawala sa pinakabagong listahan. Sa palagay ko ang paggamit ng klasiko ng N-word nang higit sa isang daang beses sa wakas ay ginagawa ito.

Gaya ng isinulat ko dati, isa akong Itim na lalaki na nagtatanggol sa “Huckleberry Finn” dahil ito ay sapat na matapang na gamitin ang N-word nang malayang ginamit ito ng maraming mga puting tao noon — at hindi lamang sa Timog .

Higit sa lahat, ginamit ni Twain ang wika ng mga panahong iyon para ilagay kami sa ulo ni Huck habang inaakay siya ng kanyang puso na tulungan ang kanyang Black enslaved na kaibigan na si Jim na tumakas mula sa kanyang mga amo, isang gawa na masakit na itinuro ni Huck ang magpapadala sa kanya ng diretso sa impiyerno.

Sa isang napakahalagang pagpapasya sa edad, na ibinalik ang lahat ng itinuro sa kanya ng kanyang mga konserbatibong matatanda, napagpasyahan niyang ang kanyang katapatan kay Jim ay katumbas ng kapalaran na iyon.

Hindi nakakagulat, hindi lahat ay nagbabahagi ng aking pagmamahal para sa trabaho ni Twain, lalo na ang mga Black folk at liberal na intelektwal na inaakusahan si Twain ng stereotyping.

Ngunit ang aklat ay naantig sa akin ilang taon na ang nakalilipas noong bata pa ako sa isang mas hindi gaanong mapagparaya na mundo sa lahi kaysa sa ngayon. Kung mapapansin ni Huck ang kulay ng balat sa pag-uugali ng karakter ng kanyang kaibigan, para i-paraphrase ang sikat na quote ni Martin Luther King, kaya ko rin.

gemini woman libra man

Gusto ng mga konserbatibo sa mga araw na ito na alisin sa konteksto ang quote ng King na iyon at gawin itong argumento para sa pagpapanggap na wala na ang rasismo. Sa tingin ko kailangan pa nilang magbasa.

Makipag-ugnayan kay Clarence Page sa cpage@chicagotribune.com .