Cerca: Mahusay na Basin National Park na nagkakahalaga ng kalahating-araw na pagmamaneho

Ang nag-iisang pambansang parke ng Nevada ay maaaring magmukhang malayo sa Las Vegans na nagbabasa ng isang mapa ng estado, ngunit ang mga nandoon ay palaging sinabi na sulit ang kalahating-araw na pagmamaneho.

Hanggang doon sa timog ng Saklaw ng Ahas, nasisiyahan sila sa ilang mga pinaka-cool na temperatura ng tag-init ng aming estado, kumuha ng isang underground na paglalakbay sa Lehman Caves at maglakad sa nilalaman ng kanilang puso habang nakikita ang mga kamangha-manghang pagpapakita ng mga wildflower. Sa gabi ay masisiyahan ang mga bisita sa mga programa ng ranger sa mga campsite, o pagmasdan ang mga bituin sa ilalim ng kalangitan na madilim pa rin tulad ng nakikita ng mga payunir.

Mas maaga sa buwang ito ay gumawa ako ng isang pagbisita, na nagsimula sa isang paglalakbay sa Lehman Caves. Ang mga yungib ay talagang isang solong lungga sa apog at marmol, halos isang-kapat-milyang haba ang haba. Ngunit maraming makikita sa quarter-mile na iyon.

Si Carolyn Hunt at Tyler Devine ang aming mga gabay sa ranger habang ang aming grupo ay bumababa sa yungib sa isang matarik ngunit aspaltadong daanan patungo sa pangunahing pasukan. Bagaman nasa 80 degree sa labas, oras na upang magbigay ng isang dyaket sapagkat ito ay isang matatag na 50 degree sa yungib na may 90 porsyento na kahalumigmigan.

Habang naglalakbay kami sa makitid na mga daanan, itinuro ni Hunt ang mga pormasyon ng bato tulad ng mga stalactite, stalagmite, soda straw, popcorn, haligi at draperies. Sa bawat direksyon na titingnan mo mayroong mga pormasyon, ilang maliit at ilang lilitaw na 20 talampakan ang taas. Ang natagpuan ko na pinaka kawili-wili ay ang iba't ibang mga kulay sa loob ng yungib. Ipinakita rin sa amin ang marami sa mga bihirang mga formasyon ng kalasag, kung saan sikat ang kuweba na ito. Ang mga kalasag ay binubuo ng mga bilog na plato na nakakabit sa bawat isa, katulad ng isang clamshell. Mayroong ilang daang sa kuweba na ito lamang.

Sinabi sa amin ni Devine na mayroong higit sa 40 mga kuweba sa parke, ngunit si Lehman lamang ang bukas para sa mga paglilibot. Mayroong isang pinahihintulutang ligaw na yungib, ngunit lahat ng iba pa ay sarado sa publiko upang maprotektahan ang marupok na mga ecosystem.

Bagaman alam ng mga Amerikanong Indiano ang tungkol sa yungib, pinangalanan ito sa tagapag-alaga at minero na si Absalom Lehman. Mayroong kontrobersya sa kung paano at kailan niya ito nahanap, ngunit marami ang sumasang-ayon na ito ay noong 1885. Ipinakita sa amin ni Hunt ang orihinal na pasukan na natagpuan ni Lehman at nagbahagi ng isang bersyon ng kanyang pagtuklas. Ayon sa kwentong iyon, nakasakay si Lehman sa kanyang kabayo nang aksidenteng nahulog ang kabayo sa bukana. Logical sa akin, hanggang sa idinagdag ni Hunt na nag-hang siya mula sa pambungad na gilid ng maraming araw hanggang sa maligtas, at nailigtas din ang kanyang kabayo sa pamamagitan ng mahigpit na pagkakahawak nito sa pagitan ng kanyang mga binti. Ang ilan ay pinagtatalunan ang account na ito, inamin ni Hunt.

Ang aking susunod na patutunguhan ay ang Wheeler Peak Scenic drive. Ang 12-milya na biyahe na ito ay nakakakuha ng halos 3,400 talampakan sa taas habang ito ay nag-uusap patungo sa maraming tirahan ng halaman. Sa pagsisimula ng pagmamaneho ay nasa isang pinyon at juniper kakahuyan ako, at nang marating ko ang tuktok ay nakita ko ang isang kagubatan ng subalpine na kasama ang limber pine, Englemann spruce at mga stand ng aspen.

Karamihan sa mga pinakamahusay na daanan ay humahantong mula sa tuktok ng nakamamanghang pagmamaneho, kasama ang masipag na 8-milya na pag-ikot na paglalakad hanggang sa Wheeler Peak mismo, sa 13,063 talampakan ang taas. Mayroong dalawang mga ulo ng daanan para sa paglalakad na ito, isa sa pamamagitan ng pasukan ng Wheeler Peak Campground at isa pa lamang sa maigsing drive. Ang pagtaas ng pagtaas ay halos 3,000 talampakan sa kabuuan. Ang landas na ito ay pinakamahusay na maglakad sa tag-araw, dahil ang snow ng taglagas ay dumating nang maaga, at sa umaga, dahil ang mga bagyo sa hapon ay karaniwan sa mga bundok na ito at ang kidlat ay dapat seryosohin. Kung naabot mo ang rurok, ang mga panonood ay ilan sa pinakamahusay na makukuha mo. Sa mga malinaw na araw, maaari mong makita ang silangan ng higit sa 100 milya, na papasok sa Utah. Sa kanluran ay ang Spring Valley at sa hilaga ay ang hilagang Snake Range.

Dahil sa mataas na taas, ang karamdaman sa altitude ay maaaring maging isang problema sa daanan na ito. Panoorin ang mga sintomas, maging sa iyong sariling pag-uugali o ng iyong mga kasosyo sa paglalakad. Ang mga simtomas ay maaaring magsama ng paghihirap sa paghinga, mahinang pagsasalita, pagduwal o sakit ng ulo. Kung ang sinuman ay nagpapakita ng mga palatandaan ng babala, bumaba kaagad sa mas mababang mga pagtaas dahil ang pagkakasakit sa altitude ay maaaring nakamamatay.

Ang hypothermia ay maaari ding maging isang isyu. Habang ang average na temperatura noong Hulyo sa Lehman Caves Visitor Center ay 86 degree sa araw at 57 degree sa gabi, hanggang sa Wheeler Peak Campground maaari itong maging 20 degree cooler. Maaari itong niyebe sa parke sa matataas na pagtaas anumang buwan ng taon. Ang iyong pag-iimpake ay dapat maglaman ng damit upang panatilihing mainit at tuyo ka ng buong gabi, kahit na nagpaplano lamang ng isang araw na paglalakad sa Wheeler Peak. Ang isang baluktot na bukung-bukong ay maaaring baguhin ang iyong mga plano, at ang isang mahusay na mainit-init na balahibo ng tupa at panlabas na shell ay maaaring i-save ang iyong buhay.

Dapat mong gugulin ang iyong unang araw sa parke na nagpapakilala sa iyong sarili sa mataas na taas sa pamamagitan ng paggalugad ng mas madaling mga daanan bago magtungo sa Wheeler Peak. Ang Alpine Lakes Loop Trail ay isang katamtamang ruta ngunit isa rin sa pinakamahusay na all-around hikes sa parke. Ang landas na 2.7-milya na ito ay nagsisimula sa taas na 9,800 talampakan malapit sa pasukan ng Wheeler Peak Campground at naglalakbay sa isang kagubatang lugar na may dumadaloy na mga sapa at pagkatapos ay papunta sa subalpine na mga lawa ng Stella at Teresa. Noong Hulyo, ang mga wildflower na may kasamang landas na ito ay madalas sa kanilang pinakapakita. Hanapin ang primrose ni Parry, mga bituin sa pagbaril ni Jeffrey, pulang-pula na columbine at mga bluebell ng bundok.

Ang Bristlecone at Glacier Trail ay umaalis mula sa parehong trail ng ulo at dadalhin ka sa 4.6 milya ng pag-ikot na may 1,100-talampakan na nakuha. Una itong naglalakbay hanggang sa sinaunang mga bristlecone pine tree, ilan sa mga pinakalumang puno sa Earth, maraming higit sa 3,000 taong gulang. Ang isang puno na natagpuan noong 1964 sa lugar na ito ay napetsahan na higit sa 4,900 taong gulang. Sa kasamaang palad, ito ay pinutol at na-sectioned para sa tumpak na pakikipag-date, taon bago ito ay isang pambansang parke. Magpatuloy sa daanan, maaabot mo ang base ng Wheeler Glacier sa base ng Wheeler Peak, ang tanging glacier sa pagitan ng Wasatch Mountains sa Utah at ng Sierra Nevada sa California.

Marahil ay makakakita ka ng ilang wildlife sa iyong pagbisita. Ang mule deer ay sagana, at iba pang mga mammal sa parke ay may kasamang mountain lion, bighorn sheep, beaver, elk at marmot. Mula kalagitnaan ng Hulyo hanggang sa simula ng Agosto maaari ka ring tratuhin sa mataas na konsentrasyon ng mga butterflies. Mahigit sa 100 species ang natagpuan sa parke, kasama na ang pakpak ng gossamer, mga lunok, fritillary, skipping at monarchs.

Itinatag noong 1986, ang parke ay umabot sa 77,100 ektarya, kaya maraming silid para sa mga aktibidad bukod sa pag-hiking at paglibot sa yungib. Mayroong mga programa sa campfire sa pamamagitan ng Araw ng Paggawa sa Upper Lehman Creek Campground at Wheeler Peak Campground. Kasama sa mga paksa ang kultura at likas na mapagkukunan ng parke. Nagtatagal sila ng mga 40 hanggang 60 minuto.

Ang malayong setting ng parke ay nagbibigay sa iyo ng ilan sa pinakamadilim na kalangitan sa gabi sa bansa, na hindi nadumihan ng mga ilaw ng malalayong lungsod. Ang pagtaas at paghihiwalay ay ginagawang malinaw din ang hangin, kaya't ito ay isang kahanga-hangang lugar para sa pag-stargaze. Habang ang pagtingin sa mga bituin ay sapat na kaaya-aya bilang isang nag-iisa na paghabol, may mga organisadong programa ng astronomiya kasama ang Dark Rangers ng parke. Ang mga pag-uusap na may temang bituin na ito ay ibinibigay tuwing Martes, Huwebes at Sabado ng gabi sa pamamagitan ng Araw ng Paggawa; ang mga teleskopyo ay ibinibigay.

Sa Agosto 13, mayroong isang party sa panonood na naka-iskedyul sa panahon ng Perseids meteor shower; sa rurok nito, minsan ay makakakita ang maraming mga 60 meteor bawat oras. At ang mga ranger ay mamumuno sa mga pagsikat sa buong buwan sa Hulyo 3, Agosto 3 at Agosto 31; ang mga ito ay madali-sa-katamtamang paglalakad na halos 2 milya, ngunit huwag kalimutan na sa taas na higit sa 10,000 talampakan, ang temperatura pagkatapos ng paglubog ng araw ay bumulusok tulad ng isang bumabagsak na bituin.

Kumuha ako ng maraming pagsisikad sa buwan sa parke na ito, ngunit ang aking mga paboritong alaala ng mga kalangitan sa gabi ay malamang na natipon habang nakahiga sa aking likod sa labas ng aking tent, na nakabalot sa isang komportableng bag na natutulog. Hindi gaanong kapana-panabik, ngunit ipinapangako ko sa iyo, nakakarelaks.

Malayo sa mga ingay sa highway, wala sa saklaw ng cellphone, walang mga nakakagambala sa maliit na tinig ng natural na gabi: ang mga tawag ng mga ibong panggabi, ang tagapag-iskrip ng mga paa sa mouse. Napakatahimik nito, naniniwala ako na ang isang refugee mula sa lungsod ay maaaring marinig ang kanyang sariling presyon ng dugo na bumabalik sa dati.