Brian Head: Ang sikat na niyebe sa Utah may tatlong oras lamang ang layo

Kung naghahanap ka para sa tinatawag ng marami na The Greatest Snow on Earth at nais ng maraming paraan upang masiyahan ito, kung gayon ang Brian Head, Utah, ay isang perpektong pagpipilian.

Humigit-kumulang isang tatlong oras na biyahe mula sa Las Vegas, ito ang pinakamataas na bayan ng resort sa Estados Unidos. Ang pagtaas ay nagdudulot ng maraming halaga ng taunang pag-ulan ng niyebe, na nag-average ng 400 pulgada, na halos ginagarantiyahan ang maraming magagaling na mga araw ng ski sa isang panahon na tatakbo hanggang Abril.

Mayroon ding maraming mga prospect para sa mga aktibidad na off-the-slope din, tulad ng cross-country skiing at snowshoeing, sa mga nakapaligid na pampublikong lupain ng Dixie National Forest at Cedar Breaks National Monument.

kung ano ang isang taurus man ay nais sa kama

Sinamantala namin ng aking anak na babae ang ilang araw na pahinga sa dalawang okasyon mas maaga sa taong ito upang gumastos ng ilang araw sa Brian Head. Ang aming pangunahing mga kadahilanan ay upang maabot ang mga dalisdis ng pababa, ngunit sa isa sa aming mga pagbisita, nais naming gumawa ng pamamasyal sa taglamig sa pamamagitan ng skiing cross country, pangunahin sa Cedar Breaks National Monument.

Ang batayang taas ng resort ay isang mataas na 9,600 talampakan. Salamat sa mataas na taas at tigang na klima na may mababang kamag-anak na kahalumigmigan, ang niyebe ay may mas kaunting kahalumigmigan kaysa sa mga ski area sa silangang Estados Unidos, ginagawa itong malambot at magaan, perpekto para sa skiing at snowboarding.

Sa pamamagitan ng ilang pamantayan ito ay isang maliit na resort, ngunit mahahanap mo ang maraming iba't ibang lupain sa 640 skiable ektarya, kabilang ang 60 run, maraming mga terrain park at walong lift. Sa mga nakapaligid na lupain ng Dixie National Forest at Cedar Breaks National Monument, mayroong daan-daang mga milya ng karagdagang lupain para sa snowshoeing, cross-country skiing at snowmobiling.

Maaga kaming umalis sa Las Vegas at nakarating sa Giant Steps Lodge ng Brian Head ng 11:00 Matapos makuha ang aming mga ticket sa pag-angat, tumungo kami sa Giant Steps lift, ang pinakamahaba sa resort, at sumakay sa 4,840 talampakan sa tuktok. Kami ay biniyayaan sa araw na iyon ng kamangha-manghang mainit at maaraw na panahon at nakalakip hanggang sa halos hindi kami makatayo.

Pagkatapos ay napunta kami sa aming tirahan sa bagong na-upgrade na Cedar Breaks Lodge. Ang mga pagpipilian sa silid ng Lodge ay mula sa mga junior villa, na maaaring makatulog ng hanggang apat na tao, hanggang sa dalawang-silid na villa na maaaring tumanggap ng walong. Ang lahat ng mga ito ay nilagyan ng mga fireplace ng gas at halos bawat amenity na sinumang nais ng sinumang hindi isang nasirang rock star. Halimbawa, ang lahat ay mayroong alinman sa kumpleto sa gamit na mga kitchenette o full-size na kusina.

Ang lodge ay may panloob na swimming pool, dalawang hot tub at isang sauna. Mayroon din itong tatlong restawran: ang Double Black Diamond Steak House, ang Cedar Breaks Bar and Grill, at ang Cedar Breaks Cafe.

Ang pagkain sa lodge ay ilan sa mga pinakamahusay sa paligid. Kumain kami sa Double Black Diamond Steak House, na salamat sa chef na si Angelo La Pietro ay gumagawa ng lahat mula sa simula mula sa mga pinakasariwang sangkap na magagamit. Habang maraming mga kawili-wili at masarap na item ng karne, nag-aalok din siya ng pamasahe ng vegan at vegetarian. Ang aming pagkain ay isa sa pinakamahusay na mayroon kami sa mga edad.

Sa aming naunang paglalakbay sa Brian Head, nanatili kami sa Grand Lodge, ang pinakabagong hotel sa Brian Head. Nag-aalok ito ng parehong mga silid at suite, ngunit isang karaniwang silid ang kailangan namin. Kahit na ang pamantayang silid ay mayroong lahat ng mga amenities ng isang mahusay na modernong hotel, kasama ang isang ref, microwave at kahit isang iPod docking system. Ang aming partikular na silid ay mayroon ding tanawin ng bundok. Ang bawat panauhin ay may access sa iba pang mga luho ng hotel - isang panloob na swimming pool, panloob na hot tub at dalawang lugar upang kumain - na mas pinahahalagahan pagkatapos ng isang araw ng taglamig sa labas.

Ang Brian Head resort ay binubuo ng dalawang bundok, Navajo Peak at Brian Head Peak, bawat isa ay may sariling pasilidad na base sa buong serbisyo. Dati, kailangan mong magmaneho o mag-shuttle sa pagitan ng dalawa, ngunit noong 2007, pagkatapos ng maraming taon na pag-uusap tungkol dito, idinagdag nila ang Interconnect System.

Salamat sa dalawang bagong chairlift, na pinangalanang Wildflower at Aspen Glow, pati na rin ang isang ski bridge sa pangunahing kalsada sa bayan, maaari ka nang bumalik-balik sa pagitan ng dalawang bundok. Nagbukas din ito ng 35 porsyentong mas maraming skiable na lupain sa resort.

Ang Brian Head Resort ay nagsimula nang maliit, buksan noong 1964 na may isang chairlift at isang T-bar (ang uri ng lubid na lubid na karaniwan nang maaga at mga startup na lugar ng ski) sa burol ng ski shop ni Georg.

Ang tindahan ay pinangalanan para kay Georg Hartlmaier, isa sa unang tatlong permanenteng residente sa lugar, ang dalawa ay asawa niya, Stephanie, at kanilang anak na si Georg Jr. Sila ay nagmula sa Alemanya. Si George ay naging unang tagapamahala ng bundok ni Brian Head at nagsilbi rin bilang direktor ng paaralan sa ski sa unang pitong taon. Sinimulang ibenta ni Stephanie ang kanyang mga homemade sweater, at ipinanganak ang ski shop ni Georg. Ngayon, higit sa 45 taon na ang lumipas, pinapatakbo at pinapatakbo pa rin ng pamilya ang shop na iyon.

Sa aming unang pagbisita sa taong ito, napag-usapan namin si Georg Jr. habang inaayos ang aming sarili para sa isang cross-country side trip. Bukod sa de-kalidad na downhill skiing at snowboarding na kagamitan na nais mong asahan sa isang resort pro shop, nagrenta rin sila ng mga cross-country ski.

Ang aming cross-country ski section ay isang lumalaking merkado, sinabi sa akin ni Georg. Sinabi niya na natuklasan ng mga tao na ang pamamasyal ay maaari ding maging isang aktibidad sa taglamig, kapag ang Cedar Breaks ay maa-access lamang sa pamamagitan ng mga snow, ski o snowmobiles. Kapag naabot ng mabigat na niyebe ang pangunahing kalsada ng parke, karaniwang sa kalagitnaan ng Nobyembre, hindi na ito naararo at nagiging perpektong lugar para sa isang pamamasyal sa mga ski o snowshoes, na madalas na mag-ski sa Mayo.

Matapos marapat para sa mga bota at maayos na haba ng ski, nakilala namin si Georg Jr. asawa, si Tatiana, na nagboluntaryong maging gabay namin para sa aming pamamasyal sa umaga. Bukod sa pagiging lubos na kaalaman sa mga cross-country trail ng lugar, si Tatiana ay may buong buhay na karanasan sa pag-ski sa buong bansa. Lumaki siya sa Moscow, kung saan ang isport ay bahagi ng programa sa pisikal na edukasyon sa elementarya.

Nagmaneho kami ng tatlong milya timog ng bayan papunta sa trail head, isang maliit na araro ng paradahan sa kantong ng Cedar Breaks Scenic Drive at Utah Highway 148. Sa paghusga mula sa palatandaan ng kalsada, ang tuktok nito ay halos hindi nakikita sa itaas ng niyebe, tinantya ko ang lalim ng niyebe ay higit sa anim na talampakan.

Agosto 25 pagkatao ng kaarawan

Habang naglalakbay kami sa mga ski kasama ang pangunahing ruta, nakita namin ang apat na tao na nasa mga snow, na sinisira ang kanilang sariling daanan patungo sa kagubatan ng subalpine fir. Ang aming unang layunin sa paglalakbay na ito ay upang bisitahin ang yurt ng serbisyo sa parke - isang pagbagay ng mga Amerikano sa pabilog na tolda na naka-frame na nomad ng Mongolian, na nagsisilbi dito bilang isang sentro ng mga bisita. Ang yurt ay madaling hanapin, halos isang milya lamang mula sa trail head. Ito ay bilog at tinatantiya ko ito na halos 20 talampakan ang lapad. Pinainit ito ng isang maliit na kalan ng kahoy, at ang temperatura na ipinakita sa isang thermometer sa pader ay isang toasty na 75 degree. Mayroon itong isang maliit na sopa at ilang mga upuan, at dalawang malalaking bintana ang nagpalabas ng maraming ilaw.

Pinapayagan ang panahon, ang yurt ay tauhan ng mga boluntaryo sa katapusan ng linggo, mula 11 ng umaga hanggang 3 ng hapon. Siyempre, ito ay isang magandang lugar upang makakuha ng impormasyon tungkol sa parke. At napatunayan din nito ang isang magandang lugar upang magpainit gamit ang isang tasa ng mainit na tsokolate bago kami bumalik sa labas.

Naglalakad kami nang mas malayo sa parke upang bisitahin ang natural na ampiteatro na nagbibigay ng pangalan sa Cedar Breaks. Dinala kami ni Tatiana sa gilid, kung saan mayroon kaming klasikong pagtingin sa parke. Nakaunat sa harap at sa ibaba namin ay isang 2,000-talampakang malalim na natural na ampiteatro. Ang mga deposito ng apog nito ay natapos sa mga hoodoos, arko, palikpik at mga haligi sa maraming mga kulay, na mas lalong kuminang kapag naiiba laban sa nakapalibot na niyebe at napakatalinaw ng ilaw nito.

Ang ampiteater ay nabuo sa loob ng milyun-milyong taon at nagbabago pa rin, higit sa lahat sa pamamagitan ng pagguho. Ang ilang pagguho ay karaniwang uri, kapag ang dumadaloy na tubig mula sa ulan o natutunaw na niyebe ay nagdadala ng maluwag na apog at buhangin. Ngunit mayroon ding natural na proseso na tinatawag na frost wedging. Ang tubig ay idineposito sa mga bitak ng bato, pagkatapos ay nagyeyelo at sa gayon ay lumalawak ang basag. Sa ilang oras ng taon, mayroong pag-freeze tuwing gabi at isang refill araw-araw mula sa natutunaw na yelo at niyebe, kaya't ang ganitong uri ng pagguho ay napakabilis habang napupunta ang heolohiya.

Ang mga buhay na buhay na kulay ng canyon ay nagmula sa mga oxidized mineral; Ang mga resulta ng bakal sa mga kulay kahel at pula, at ang manganese ay nagbibigay sa atin ng lila.

Matapos ang aming paglalakbay sa Cedar Breaks, inilipat namin ang aming kagamitan sa Nordic para sa mga pababang ski at nagtungo sa pinakabagong pag-angat ng ski malapit sa ski bridge. Mula sa tuktok ng pag-angat na ito, nagtungo kami sa isa sa maraming mga terrain park ng resort, ang tinatawag na The Junkyard. Ang parkeng ito ay para sa mas advanced na mga sumasakay sa board at skier, at ang mga kagalakan nito ay may kasamang hindi bababa sa apat na jumps, dalawang pataas na riles, isang down rail at kakatwang mga hadlang upang makipag-ayos, tulad ng isang bahagyang nabaon na sasakyan.

Pauwi na kami sa hotel, huminto kami sa base ng Navajo Peak area upang suriin ang Snow Tubing Park ng Brian Head. Ito ay isang maayos at ligtas na aktibidad dito, kumpara sa iba pang mga lugar kung saan ang mga tao ay nag-tubo, halos wala sa kontrol, nanganganib na mabangga ang mga puno, bato, elk at bawat isa. Dito, mayroong anim na nakaayos na mga linya at ito ay isang tao lamang sa isang tubo, sa bawat linya. Habang ang mga hakbang sa kaligtasan na ito ay aalisin ang kaguluhan ng paglipad pababa na malugod na walang kasama ng maraming mga tao na maaari kang magkasya sa isang tubo, maraming kasiyahan ang nananatili.

Bukod dito, ito ay isang hindi gaanong aktibidad sa pagbubuwis dito, sapagkat tinanggal ng parke ang kalokohan ng paghakot ng iyong tubo sa likuran mo habang lumalakad ka pabalik sa burol. Mayroong isang pagtaas sa ibabaw na magdadala sa iyo at sa iyong tubo pabalik sa slope.

Sa mas mababa sa 50 taon, si Brian Head ay lumago mula sa isang hindi nakakubli na bundok ng backcountry hanggang sa isang kilalang pambansang ski Mekka, na sikat sa maaasahang niyebe at kabaitan sa mga pamilya. Ngayon ay mayroon kang pagpipilian ng dalawang marangyang mga hotel pati na rin ang iba pang mga iba't ibang condo at room rentals, mula sa mahinhin na presyo hanggang sa mapahamak na gastos.

Bilang isang habang-buhay na skier Pinahahalagahan ko ang lahat ng mga bagong pagpipilian sa panuluyan at amenities. Ngunit walang lalampas sa aking pagpapahalaga sa gitnang tampok ni Brian Head: 400 pulgada ng tuyong niyebe, halos bawat taon, kalahating araw lamang mula sa aking tahanan.